Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Αγώνες στα κλουβιά - Υπερισχύουσα τέχνη


Για πολλά χρόνια γινόντουσαν συζητήσεις για το ποιά είναι η υπέρτατη πολέμική τέχνη, η οποία θα προσέφερε στον γνώστη της, την δυνατότητα να βγει αλώβητος σε μια αναμέτρηση σώμα με σώμα. Και έτσι ανά καιρούς δίνονταν απαντήσεις από διάφορους "ειδήμονες", που ήταν γνώστες, δάσκαλοι και κάτοχοι μαύρων ζωνών (και σωρών "νταν"). Κάποιοι από αυτους γνώριζαν μυστικές τεχνικές προερχόμενες από την αρχαία Κίνα, που με την εφαρμογή τους μπορούσαν να σκοτώσουν αμέσως και το ισχυρότερο άτομο. Κάποιοι άλλοι ασκούνταν σε σκληρές πολεμικές τέχνες, τόσο "σκληρές" που μπορούσαν με μία γροθιά να σπάσουν 10 τούβλα στη σειρά, ή 3 μεγάλα κομμάτια πάγου. Φυσικά δεν έλειπαν και οι κλασσικοί "δυνατοί" όπως πυγμάχοι, κικ-μπόξερς και παλαιστές που για χρόνια κατείχαν -και συνεχίζουν να κατέχουν "εξέχουσες" θέσεις στα ρινγκ αλλά και στα νυχτερινά κέντρα, που με μία και μόνο ματιά μπορούσαν να κάνουν τον οποιοδήποτε απλό και "τρωτό" άνθρωπο (εφόσον ήταν άτρωτοι, κάτι σαν υπερήρωες!) να γυρίσει και να φύγει απ' όπου ήρθε.

Και έτσι συνεχιζόταν η συζήτηση για πολλά χρόνια δημιουργώντας ερωτήματα και λανθασμένες πεποιθήσεις γύρω από την αποτελεσματικότητα των συστημάτων που υπάρχουν ανά τον κόσμο. Η απάντηση ήρθε το 1993 μαζί με τα UFC, ή αλλιώς τους αγώνες δίχως όρους. Αγώνες δηλαδή που διεξάγονταν σε κλουβιά, με ελάχιστους κανόνες (απαγορευόταν να χτυπήσει κάποιος στα μάτια τον αντίπαλο, επιτρεπόταν όμως να χτυπήσει κάποιος τον αντίπαλο στα γεννητικά όργανα). Οι συμμετέχοντες ήταν από διάφορα στυλ πολεμικών τεχνών, όπως πυγμαχία, κικ-μποξινγκ, επαγγελματική πάλη,καράτε καθώς και άλλα. Μερικοί από αυτους ήταν καταξιωμένοι αθλητές και πρωταθλητές όπως ο Gerard Gordeau (παγκόσμιος πρωταθλητής Savate). Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ένας συμμετέχοντας από τη Βραζιλία ο Royce Gracie, ο οποίος ήταν και ο πιο μικρόσωμος από τους υπόλοιπους, χωρίς όμως αυτό να σταθεί εμπόδιο, τους νίκησε όλους χρησιμοποιώντας τεχνικές, οι οποίες δεν επετρεπαν στους αντιπάλους του να χρησιμοποιήσουν τις τεχνικές στις οποίες ειδικεύονταν, όπως οι τεχνικές χτυπημάτων. Αυτό το κατάφερε με την τεχνη του Gracie Jiu Jitsu (ή αλλιώς Brazilian Jiu Jitsu), το οποίο έχει τεχνικές με τις οποίες κάποιος μπορεί να ελέγξει μειώσει και να εκμηδενίσει την απόσταση από τον αντίπαλό του, με σκοπό να μεταβεί σε μια θέση που θα έχει το πλεονέκτημα ισχύος και από εκεί να τερματίσει την μάχη. Για παράδειγμα εάν κάποιος παλέψει με ένα πυγμάχο ο οποίος έχει πλεονέκτημα ισχύος στα χτυπήματα με τα χέρια, σίγουρα το πρώτο του μέλημα είναι να αποφύγει τα χτυπήματα του, με το να κρατηθεί μακριά από αυτά. Ύστερα αν εκμηδενίσει την απόσταση με να πραγματοποιήσει εναγκαλισμό με τον αντιπαλό του, τότε θα είναι σε θέσει να πραγματοποιήσει τεχνικές ρίψεων και να τον καθηλωσει στο έδαφος, με σκοπό την μετάβαση στην υπερισχύουσα θέση που θα έχει τον απόλυτο έλεγχο με απώτερο σκοπό, τον τερματισμό της μάχης. Έτσι ο πυγμάχος που έχει ρίξει εκατομμύρια γροθιές στη ζωή του, χάνει το μοναδικό του όπλο, τα χτυπήματα του!
Αυτή είναι και δύναμη του Ju Jutsu (ή αλλιώς Jiu Jistu), δυναμικές και έξυπνες τακτικές, που δεν βασίζονται αποκλειστικά στη δύναμη, αλλά στην τεχνική, έτσι ώστε ο πιό αδύναμος και λιγότερο αθλητικός άνθρωπος, να είναι σε θέση να αντιστρέψει τις συνθήκες σε καταστάσεις που απειλείται η ζωή του, πράγμα το οποίο προσφέρει αυτοπεποίθηση στον ασκούμενο, αγαθό ανεκτίμητης αξίας.

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Ατέμι βάζα


Ατέμι
σημαίνει τεχνικές χτυπημάτων. Η προέλευση των Ατέμι είναι αβέβαιη και υπάρχουν πολλές υποθέσεις σχετικά με αυτή. Πιστεύεται πως στην εποχή του αυτοκράτορα Σουινίν, το 50 π.Χ., έχουμε την πρώτη αναφορά σχετικά με την χρήση τεχνικών Ατέμι μέσα στο κείμενο Κο-Τζι-Κι (χρονικά των παλαιών ιστοριών): Τον Ιούλιο μήνα, το έβδομο έτος, ο Σουινίν πρότεινε μία αναμέτρηση μεταξύ των μαχητών, Σουκούμα και Τομάνο Κεχάιγια στην αυτοκρατορική αυλή. Το πρόσωπο του Σουκούμα ήταν λευκό, είχε δυνατό στήθος, καθώς και μια προφορά ευγενούς. Ο Κεχάιγια απο την άλλη, είχε μελανό πρόσωπο, με διαπεραστικά μάτια και πυκνά μαλλιά με άγρια υφή. Με το σήμα για την έναρξη του αγώνα, οι δύο αθλητές αφού έβγαλαν μία μεγάλη κραυγή, έτρεξαν με μεγάλη ορμή ο ένας προς τον άλλο, ήρθαν σώμα με σώμα και διαχωρίστηκαν πάρα πολλές φορές. Ο Σουκούμα που ήταν πολύ έξυπνος, βλέποντας πως ο αντίπαλός του άρχισε να κουράζεται από την πάλη, εξαπέλυσε ένα δυνατό χτύπημα προς το στήθος του Καχάιγια, με αποτέλεσμα να τον ρίξει κάτω. Βλέποντας ο Σουκούμα τον αντίπαλό του πεσμένο στο έδαφος, άρχισε να τον χτυπάει και τον κλωτσάει συνεχώς, με αποτέλεσμα να του προκαλέσει αιμορραγία και στην συνέχεια τον θάνατο, αφού έχασε πάρα πολύ αίμα από το στόμα, καθώς και από την ρήξη της βουβωνικής χώρας. Η ιστορία (ή θρύλος) αυτή, είναι η πρώτη μάχη με ατέμι βάζα.

Μέρη των άκρων που μπορούν να επιφέρουν χτυπήματα σε ζωτικά σημεία στο ανθρώπινο σώμα είναι:



a) Τσουκιντάσι (άκρες των δακτύλων)
b) Τεγκατάνα ή σουτό ("κόψη" τεταμένης παλάμης)
c) Κομπούσι ( περιοχή Ι, ΙΙ, ΙΙΙ των μετακαρπίων οστών)
d) Χορύου (ωλένια περιοχή της γροθιάς)
e) Ρυογκαντσούκι (άκρες μέσου και παράμεσου)
f) Χίτζι (αγκώνας)
g) Ασιούρα ("μπάλα"του ποδιού)
h) Ηιζαγκασίρα (γόνατο)
i) Κακάτο (πτέρνα)

Τα ζωτικά σημεία:

1) Τέντο (βρέγμα)
2) Κασούμι (κρόταφος)
3) Ούτο (ρίζα της μύτης)
4) Ντόκκο (μαστοειδής)
5) Ντζίντσου (βάση της μύτης)
6) Κατσικάκε (πηγούνι)
7) Σουιγκέτσου ( ηλιακό πλέγμα)
8) Γκετσουέι (ανώτερο τεταρτημόριο κοιλιακών)
9) Ντάνκο (ανώτερο τεταρτημόριο κοιλιακών)
10) Μυόλο (υπογάστριο)
11) Τσουριγκάνε (όρχεις)
12) Σιτσουκανσέτσου (άρθρωση γόνατος)

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Κεικόγκι - Στολή προπόνησης




Το σύγχρονο κεικόγκι (judogi, jujutsugi) είναι ένα μεγάλο βήμα για τις πολεμικές τέχνες του τζούντο και τζουτζούτσου, καθώς και των παραγώγων τους. Επιτρέπουν ελευθερία κινήσεων, έχουν αντοχή στο χρόνο, επιτρέπουν στους ασκούμενους να μην αποσυντονίζονται με την συνεχή διαδικασία επιλογής της κατάλληλης ενδυμασίας και προσφέρουν ασφάλεια από εκδορές και εγκαύματα από την τριβή με το τατάμι.

Τον σύγχρονο σχεδιασμό των στολών τον οφείλουμε στον ιδρυτή του τζούντο, Τζιγκόρο Κάνο. Ο Κάνο στην νεανική του αναζήτηση για τις πολεμικές τέχνες, βρέθηκε στο κατώφλι της σχολής του δασκάλου Φουκούντα Χατσικοσούκε (δίδασκε τζουτζούτσου της στυλ Τέντζιν Σιν Γιο Ρύου). Η προπόνηση εκεί ήταν εξαιρετικά σκληρή και αυτό είχε το τίμημά του. Η επιφάνεια του τατάμι ήταν σκληρή και αδρή με αποτέλεσμα οι ασκούμενοι να τραυματίζουν τα ακάλυπτα μέρη του σώματός τους (αγκώνες και γόνατα), αφού τα μανίκια και τα μπατζάκια των στολών τους ήταν πολύ κοντύτερα απ' ό,τι σήμερα. Έτσι ο Κάνο ύστερα από καιρό θέλοντας να δώσει μια λύση στο θέμα των συχνών τραυματισμών, μάκρυνε και και τα δύο και ενίσχυσε τις στολές στα γόνατα και κάτω από τις μασχάλες και στα σημεία που ασκούνται συχνότερα δυνάμεις ώστε να αντέχει στο χρόνο (από τραβήγματα κτλ.) δημιουργώντας το ανθεκτικό τζουντόγκι που ξέρουμε σήμερα και με μικρές παραλλαγές χρησιμοποιείται και από άλλα συστήματα (brazilian jiu jitsu, κτλ.)*.

* Με διαφορά στην ποσότητα και ποιότητα υφάσματος, το τζουντόγκι υιοθετήθηκε και από το καράτε από τον Γκιτσίν Φουνακόσι.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

kosen judo


Κόσεν τζούντο (kosen judo), είναι το όνομα του στυλ τζούντο που εξασκείτο από τα τεχνικά και επαγγελματικά κολέγια της Ιαπωνίας στις αρχές του 20ού αιώνα και που συνεχίζει να εξασκείται μέχρι σήμερα. Η προπόνηση στο Κόσεν τζούντο γίνεται με ιδιαίτερη έμφαση στις τεχνικές πάλης εδάφους (ne-waza).

Εύκολα κάποιος μπορεί να παρατηρήσει αρκετές ομοιότητες μεταξύ Κόσεν τζούντο και brazilian jiu jitsu, αφού και τα δύο ειδικεύονται στην πάλη εδάφους. Αυτή ήταν και η μορφή που είχε το τζούντο την εποχή που ο Mitsuyo Maeda (7ο dan kodokan judo) το δίδαξε στους ιδρυτές του brazilian jiu jitsu, Carlos Gracie και Hélio Gracie.

Το Κόσεν τζούντο σήμερα:
part 1
http://www.youtube.com/watch?v=Wp1B-2LEMS4

part 2
http://www.youtube.com/watch?v=aE_x1NPQc-E&feature=related